Stilstaan is niet niets doen!

Leven in een wereld waar snellere deeltjes gevonden worden dan het licht. Sinds enkele jaren ben ik teruggeworpen, althans zo voelt het, naar een soort stilstand. Geen werk meer. Wat moet ik nu, dacht ik…. ik zocht de oplossing in mijn hoofd. Wie ben ik nu, wat kan ik nu?

Mijn hoofd stuurde zo ongeveer al mijn handelen. Mijn hoofd speelde mijn hele leven al de baas. Mooi want zo overleefde ik pijnlijke momenten, ik schonk domweg geen tijd aan mijn gevoel. Ik leefde goed, ja zelfs soms met mijn hoofd in de wolken.

Tot op die ene keer dat ik arbeidsongeschikt werd, geen werk meer. Ik ging weer iets anders studeren want zo voedde ik mijn hoofd. Ja, dat klopte, dat kende ik. Steeds meer voedsel voor mijn hoofd. Toch ging mijn gevoel meer en meer om  aandacht vragen. Eerst nog bedacht ik dat ik stil moest staan bij mijn gevoel. Daar begon het mee. Ik leerde af en toe te luisteren naar mijn gevoel. Maar wat moest ik ermee, wat kon ik ermee? Ik had werkelijk geen idee. 

Nu jaren later merk ik dat mijn mindset nog steeds de overhand heeft als het gaat om het sturen van mijn leven. Jeetje…. wat ongelofelijk sterk is die programmaknop.

Maar ik word me ook steeds bewuster van de power van mijn mindset. Ik word geraakt als ik weer eens tijdens een of andere cursus een confrontatie heb met mijn spiegelbeeld!…Ineens worden dingen weer helder.

Ik stop met denken….ervaar…..VOEL…. dan pas kan ik integreren…..Wat ben ik blij dat er in die stilte een nieuwe stem geboren wordt! DE stem van het gevoel!

Zaadjes ontkiemen …..wacht maar tot de bloei!